سرطان روده کوچک

روده ی کوچک و یا روده ی باریک، در بین معده و کولن قرار دارد. عملکرد اولیه ی آن هضم و جذب ریز مغذی هاست. روده ی کوچک بیش از 70 درصد طول و 90 درصد سطح دستگاه معده ای - روده ای را تشکیل می دهد.

تومورهای بدخیم ( سرطانی) روده ی کوچک عبارتند از:

آدنوکارسینوم

کارسینوئید

تومور استرومال معده ای  - روده ای

لنفوم

و سرطانی که از سایر نواحی بدن به این محل سرایت کرده باشد ( متاستاز داده باشد).

تمامی این تومورها توانایی این را دارند که به دیواره ی روده تهاجم کنند، و به  سمت گره های لنفاوی مجاور بروند و به اندام های دوردست پخش شوند و متاستاز دهند.

در کشور های پیشرفته و صنعتی، آدنوکارسینوم بیشتر دیده می شود و در کشوره های در حال توسعه بیشتر لنفوم دیده می شود.

عوامل خطر برای  سرطان روده کوچک

در هر سال، پزشکان ایالات متحده در حدود 9 هزار تومور بدخیم روده ی کوچک را تشخیص می دهند. در حالی که شماری از این موارد سرطان در حال افزایش است، علل آن عبارتند از:

 ویژگی سیالیت محتویات روده ی کوچک ممکن است  برای مخاط کمتر تحریک کننده باشد، در واقع منظور لایه ی داخلی روده ی کوچک است.

زمان کمتری لازم است که غذا از روده ی باریک عبور کند که ممکن است مواجهه با مواد شیمیایی مسبب سرطان را کاهش دهد.

سایر عواملی که ممکن است اثر مواد مسبب سرطان را محدود کنند، عبارتند از:

شمارش باکتریایی پائین در دستگاه معده ای - روده ای

اجزای بافت لنفاوی بزرگ در دیواره ی روده ی کوچک

PH قلیایی درون روده ی کوچک

وجود آنزیم بنزپیرین هیدروکسیلاز

ولیکن شمار موارد سرطان روده ی کوچک در ایالات متحده در حال افزایش است.

آدنوکارسینوم روده ی کوچک با یکی از بیماری های زمینه ای زیر همراهی دارد:

بیماری کرون:

بیماری التهابی روده ی کوچک است که معمولا در بخش تحتانی روده ی کوچک رخ می دهد که ایلئوم نام دارد. التهاب به نواحی عمقی تر درون لایه ی پوشاننده  عضو پخش می شود و باعث ایجاد درد و تخلیه ی روده ای می شود که اسهال نام دارد.

بیماری سلیاک که عدم تحمل به گلوتن است.

سندرم پولیپوزیس خانوادگی: یک بیماری ارثی است که در طی دهه ی 2 یا 3 زندگی، روده ی کوچک با  پولیپ هایی با ابعاد مختلف پوشیده  می شود. اگر این مشکل بر طرف نشود، بیماری می تواند باعث ایجاد سرطان روده ی بزرگ ( کولن) و یا رکتوم شود. سلکوکسیب ( سلبرکس) برای این اختلال از FDA تائیدیه گرفته است.

سندرم پوتز جگرز سندرمی است که با افزایش پیگمانتاسیون پوستی در اطراف بینی، لب ها، لثه ها، دست ها و پاها خود را نشان می دهد که با پولیپ هایی هم همراهی دارد. خطر سرطان کولورکتال و سرطان روده ی بزرگ در افراد مبتلا به این سندرم افزایش یافته است. این خطر در مورد سایر انواع سرطان شامل سرطان پستان و کیسه صفرا هم مطرح است.   

لنفوم روده ی کوچک با بیماری سلیاک همراهی دارد و همین طور با ضعف ایمنی از جمله در بیماری ایدز.

پیدایش سرطان در روده ی بزرگ 15 برابر از روده ی کوچک احتمال بالاتری دارد.

عوامل خطر کلی عبارتند از: 

مصرف الکل

استعمال دخانیات

رژیم غذایی غنی از گوشت قرمز و محصولات تهیه شده از گوشت

چاقی

عدم تحرک و فعالیت بدنی

همانند بیشتر سرطان های دستگاه معده ای روده ای، علائم اولیه برای سرطان روده ی کوچک غیر اختصاصی هستند. 

این موارد ممکن است شامل ناراحتی های شکمی  باشند که همراه با موارد زیر دیده می شوند:

تهوع

باد کردن شکم

کاهش اشتها

علائم زیر ممکن است نشان دهنده ی بیماری پیشرفته باشد و می بایست این نشانه ها توسط پزشک بررسی شوند و مورد توجه قرار بگیرند:

خستگی

کاهش وزن

آنمی فقر آهن

خونریزی ماکروسکوپی و قابل مشاهده: خون و یا ماده ای که شبیه رنگ قهوه باشدف ممکن است ماده ی استفراغ شده باشد و یا مدفوع سیاه که هر دو باید بررسی شوند.

تهوع و یا استفراغ شدید، به علت انسداد روده ی باریک در اثر توده ی سرطانی بزرگ شده ممکن است باشد. سرطان روده ی باریک اغلب در زمان جراحی انسداد روده با علت نامشخص تشخیص داده می شود.

زردی: این حالت علامتی است که افراد مبتلا به سرطان به علت انسداد مجرای صفراوی  کبدی، درگیری بخش بالایی روده ی باریک را دارند. برای مثال، مدفوع ممکن است کم رنگ شده باشد، ادرار ممکن است تیره شده باشد، و  سفیدی چشم ها ممکن است زرد شده باشد.

تشخیص سرطان روده ی باریک

در تقریبا همه ی موارد، پزشکان در ابتدا مطالعه  با ماده ی حاجب باریم را برای روده ی باریک توصیه می کنند. سایر آزمون ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 آندوسکوپی دستگاه گوارشی فوقانی برای شاسایی نواحی که در دستگاه گوارشی فوقانی وجود دارند.

سی تی اسکن شکم و یا سونوگرافی شکم برای مشاهده ی حجم تومورها و ارزیابی انتشار سرطان  به گره های لنفاوی مجاور و اندام های دوردست از جمله به کبد

کولونوسکوپی برای کمک به تشخیص تورموهایی که بخش های تحتانی روده ی کوچک را درگیر کرده اند.

درمان سرطان روده ی باریک

برداشت جراحی درمان اولیه برای سرطان های روده ی باریک است. سایر روش های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

شیمی درمانی، اگر سرطان منتشر شده باشد.

اشعه درمانی،  اگر بیماری در بخش ایجاد شده ی اصلی وجود داشته باشد.

وقتی که سرطان باعث انسداد روده ها شود، جراحی ممکن است علائم را تسکین دهد. در این مورد، پزشکان ممکن است  روش بای پس و یا برداشت محدود تومور را توصیه کنند.

پیش آگاهی سرطان روده ی کوچک

کمتر از 35 درصد افرادی که آدنوکارسینوم روده ی باریک دارند، پس از 5 سال زنده می مانند.

شانس بقا زمانی بهتر است که سرطان به دیواره های روده کوچک محدود شده باشد و گره های لنفاوی درگیر نباشند.

شانس بهبود در افرادی که تومورم کارسینوئید و یا لنفوم روده ی باریک دارند، بهتر است. زمانی که پزشکان نمی توانند به طور کامل تومورها را بردارند، این بدخیمی ها به شیمی درمانی و / یا اشعه درمانی بهتر پاسخ می دهند.

پیشگیری از سرطان روده ی کوچک

همراهی بین سرطان روده ی کوچک و بیماری های زمینه ای، شناسایی جمعیت در معرض خطر  و ایجاد برنامه های غربالگری را با دشواری روبرو ساخته است.

افرادی  که تاریخچه ی خانوادگی  سندرم های پولیپی را دارند از جمله پوتز جگرز و سندرم گاردنر، ممکن است از غربالگری منظم با استفاده از مطالعات باریمی دستگاه گوارش فوقانی سود ببرند.افرادی که بیماری سلیاک دارند، در خطر افرایش یافته برای ایجاد آدنوکارسینوم و لنفوم روده ی کوچک قرار دارند.  لازم است که برای آن ها رژیم غذایی بدون گلوتن داشته باشیم.افرادی که بیماری سلیاک دارند و کاهش وزن جدیدی را تجربه می کنند، اسهال و یا درد شکمی دارند، به توجه پزشکی فوری نیاز دارند، شامل سی تی اسکن احتمالی برای شکم و مطالعه ی باریم برای روده ی کوچک برای رد سرطان.

در افرادی که بیماری کرون دارند، بای پس روده ی کوچک برای توجه فوری مورد نیاز است.

آدنوکارسینوم مرتبط با بیماری کرون به طور مکرر در بخش تحتانی و انتهایی روده ی کوچک ایجاد می شود، و کولونوسکوپی را به عنوان یک روش غربالگری سومند مطرح می کند.